Faktura za dostarczoną energię elektryczną generuje obowiązek jej zapłaty. Zwykle interesują nas tylko dwie pozycje: data i kwota do zapłaty. Spróbujmy wyjaśnić z czego wynika końcowa kwota.
Ogólnie można powiedzieć że wynika ona z założeń polityki energetycznej państwa. Polski rynek energii podlega regulacji przez Urząd Regulacji Energetyki (URE) powołany 10 kwietnia 1997.
Wysokość rachunku zależy od zaliczenia odbiorcy energii do jednej z czterech „grup taryfowych” (G, C, A, B). Odbiorcy indywidualni to grupa G. W obrębie grupy taryfowej zawarte są konkretne oferty cennikowe określając cenę za kWh, strefy czasowe i opcje dodatkowe. Taryfy energetyczne są do wyboru przez klienta indywidualnego (G11, G12, G12W – najpopularniejsze). Grupy taryfowe „C”, „B”, „A” dotyczą dużych odbiorców mocy umownej powyżej 40 kilowatów. Odbiorcy ilości przemysłowych nas nie interesują.
Rachunek za prąd składa się z dwóch grup mniej więcej równych kwotowo. Pierwsza i największa kwotowo składowa, o wyborze której decydujemy sami, to opłata dla sprzedawcy energii elektrycznej. Druga składowa, na którą nie mamy wpływu, to wieloskładnikowa opłata dystrybucyjna pobierana przez operatora sieci. Złożona formuła rachunku za prąd to efekt obowiązujących regulacji prawnych.
Opłaty za zużycie prądu
Jak obliczyć zużycie prądu? Rachunek za prąd zawiera kilka różnych opłat w dwóch grupach.
- Pierwszą część rachunku to zapłata za zużytą energię elektryczną (energia czynna). Łatwo ją zrozumieć, to zapłata za ilość zużytych kilowatogodzin energii. Jest to iloczyn aktualnej ceny kilowatogodziny i zużycia z odczytu licznika.
- Pozycja druga to opłata handlowa zwana opłatą manipulacyjną na pokrycie kosztów wystawienia faktury. Jest naliczana miesięcznie. Warto sprawdzić miesięcznie jej wysokość. Bywa że jest używana do rekompensaty niskich cen za kilowatogodzinę. Opłata za zużycie prądu i opłata handlowa trafiają do sprzedawcy energii. Pozostałe to opłaty dystrybucyjne.
Opłaty za dystrybucję energii
Opłaty dystrybucyjne ustala, w granicach określonych przez URE, ustala dystrybutor.
Pierwsza: opłata sieciowa zmienna za zużytą energię wyrażona w złotych za kWh. Jest iloczynem stawki opłaty i ilości zużytej energii. Przeznaczona jest na pokrycie strat przesyłowych. Ze względu na stan sieci, przestarzałe linie energetyczne stanowi wielkościowo drugą pozycję faktury za prąd.
Druga: opłata przesyłowa stała za dostęp do sieci elektroenergetycznej, przeznaczona na koszta przesyłowo – dystrybucyjne. Jest iloczynem liczby miesięcy i stawki opłaty zawartej w umowie.
Trzecia: opłata przejściowa na pokrycie ubezpieczenia dystrybutora w od utraty producenta prądu. Nie wdając się w szczegóły wysokość opłaty (96 zł brutto w 2017 r,) ustala URE. Jest ona przeznaczona na modernizację elektrowni węglowych i kopalń.
Czwarta: opłata jakościowa za dostawę określonej w umowie jakości prądu.
Piąta: opłata abonamentowa na pokrycie kosztów inkaso.
Rachunek za prąd jest zbiorem różnych opłat, różnie nazywanych przez dostawców energii. Prawie połowę stanowią różne składniki dodatkowe. Zrozumienie komu i za co płacimy ułatwi nam wybór sprzedawcy i dystrybutora prądu.
Rachunki za prąd w 2019 roku nie będą większe!
W zeszłym roku, w grudniu uchwalona została ustawa, która przyniosła zmiany odnoszące się do stawek za prąd w 2019 roku. Ceny za energię elektryczną muszą zostać przez sprzedawców obniżone do stawki obowiązującej dnia 30.06.2018r. – zostaną również obniżone stawki opłaty przejściowej i akcyzy. Jeżeli chodzi o opłaty dystrybucyjnej – nie mogą być wyższe niż te, obowiązujące 31.12.2018 r. Więcej dowiesz się na Po Prostu Energia.