Adam Asnyk

Adam Prot Asnyk, pseudonim „Jan Stożek”, „El…y” (ur. 11 września 1838 w Kaliszu, zm. 2 sierpnia 1897 w Krakowie) – polski poeta i dramatopisarz[1]; w czasie powstania styczniowego (1863–1864) członek Rządu Narodowego (1863); doktor filozofii (1866), w latach 1889–1894 redaktor dziennika „Nowa Reforma”.

W twórczości Asnyka obecna jest stale nuta patriotyczna, głosząca wiarę w siłę narodu i możliwość odzyskania wolności, polemiczna wobec konserwatywnego programu ugody (w 25 rocznicę powstania 1863 roku). Styl sonetów określić należy mianem dyskursywnego; cechuje go intelektualizacja oraz abstrakcyjność leksyki, brak rozbudowanych obrazów, metafor, porównań. Wiersze ogłaszał w zbiorach zatytułowanych Poezje (1869, 1872, 1880, 1894). Twórczość literacką zapoczątkował w latach 1864–1865. Jego liryka w tym okresie była wyrazem rozterki duchowej poety, przeżywającego kryzys światopoglądowy, pogłębiony klęską narodową. Motywem wielu jego utworów jest krajobraz górski, zwłaszcza tatrzański.

Źródło – Wikipedia

Prośba

Adam Asnyk

O mój Aniele, ty rękęDaj!Przez łzy i mękę,Przez ciemny kraj,Do jasnych źródeł ty mnie doprowadź;Racz się zlitować! Serce me zwiędło …

IPonad płaszczami borów, ściśnięte zaporą Ścian olbrzymich, co w koło ze sobą się zwarły, Ciemne wody rozlewa posępne jezioro, Odzwierciedlając …

Giewont

Adam Asnyk

Stary Giewont na Tatr przedniej strażyGłową trąca o lecące chmury –Czasem uśmiech przemknie mu po twarzy,Czasem brwi swe namarszczy – …

Dzień ma swój uśmiech ponętny,Błyszczącą weselem postaćI ogień życia namiętny;Więc chciałem przy nim pozostać…Ale z kolei na straży,Stoi noc pełna …

Dziwny sen miałem z wieczora,Trwał jakby przez wieczność całą –Tyś była falą jeziora,Ja byłem nadbrzeżną skałą. Nie żałowałem tej zmiany,Żem …