Zapewne mało osób zdaje sobie sprawę z tego, że żywienie pozajelitowe zostało uznane przez medycynę jako jedno z najważniejszych odkryć, zaraz po antybiotykach, zastosowaniu antyseptyki i znieczuleniach. Nie każdy jednak chce spędzić całe życiu w szpitalu, będąc podłączonym do kroplówki. Jak powinno wyglądać żywienie pozajelitowe w domu?
Dla jakich pacjentów przeznaczone jest żywienie pozajelitowe?
Żywienie pozajelitowe stosowane jest stosowane u osób, które z różnych powodów nie są w stanie spożywać posiłków drogą naturalną lub poprzez przetoki zakładane do żołądka lub jelita. Zwykle nie ma u nich możliwości odżywiania drogą pokarmową, ponieważ jest ono niewystarczające, by utrzymać pacjenta przy życiu. Wówczas substancje odżywcze podawane są dożylnie. Przede wszystkim są to pacjenci z różnego rodzaju poważnymi schorzeniami jelit. Należą tu przede wszystkim: zaawansowana choroba Leśniewskiego-Crohna, zapalenia jelit czy martwica jelit. Żywienie pozajelitowe może być także stosowane u ludzi chorych na nowotwory. Chorzy, którzy osłabieni są wskutek długotrwałej chemio- i radioterapii mają problemy z trawieniem lub zaburzenia pracy układu pokarmowego.
Wskazania do żywienia pozajelitowego w domu
Przede wszystkim żywienie pozajelitowe w domu stosowane jest u pacjentów, którzy nie wymagają już dalszej hospitalizacji. Zdarza się również, że mimo tego, iż pacjenci są bardzo słabi, nie chcą do końca życia pozostać w szpitalu. Wówczas lekarz może zdecydować, czy pacjent może wykorzystywać żywienie pozajelitowe w domu. Najpierw jednak lekarz opieki domowej hospicjum musi dokładnie zbadać pacjenta i przeprowadzić rozmowy z nim raz z jego rodziną. Następnie chory oraz jego bliscy zostają przeszkoleni. Uczą się między innymi, jak poprawnie zakładać cewnik oraz komponować mieszanki odżywcze.
Przygotowanie do żywienia pozajelitowego w domu
Aby przygotować pacjenta do wypisania ze szpitala i karmienia go pozajelitowo w domu, chory musi przejść przez kilka etapów:
- opracowanie planu leczenia dla pacjenta,
- założenie odpowiedniego dostępu do układu żylnego,
- rehabilitacja żywieniowa i ruchowa,
- szkolenia pacjenta oraz jego bliskich lub opiekuna,
- w zależności od konkretnego pacjenta indywidualnie zlecane jest postępowanie diagnostyczne, niezbędne do leczenia w domu,
- przygotowanie odpowiedniej dokumentacji i wypisanie pacjenta ze szpitala.
O czym pacjent i rodzina powinni pamiętać?
Wiadomo, że dom to nie szpital i jednak warunki są trochę inne. Mimo wszystko musimy pamiętać, że w domu również powinny panować sterylne warunki. Pacjenci powinni więc dokładnie wysprzątać. Na szczęście chorzy pod tym kątem są zwykle zdyscyplinowani. Nic dziwnego, w końcu chodzi o ich własne życie. Ważne jest również, by zadbać odpowiednio o czystość cewnika, ponieważ każde możliwe zakażenie może być zagrożeniem dla naszego życia. Pacjenci powinni się również nauczyć, jak sporządzać mieszanki odżywcze. Co prawda, możemy je czasem kupić w niektórych aptekach, ale to raczej rzadkość.
Więcej informacji o żywieniu pozajelitowym znajdziecie na stronie: zywieniemaznaczenie.pl.
