Z gęstwy białych akacji,
jakby z dusznej stacji,
wagony otumanień
w różne jadą strony.
W górze szarzeje księżyc –
wisi, zasuszony,
jak mucha, rozhuśtana
w sieciach grawitacji.
_____
Autor: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
PIEŚŃ XXIV Zegar, słyszę, wybija,
Zegar, słyszę, wybija,Ustąp, melankolija!Dosyć na dniu ma statek,Dobrej myśli ostatek. U B…-
PIEŚŃ XXV Użałuj się, kto dobry, a potłucz zawiasy
Użałuj się, kto dobry, a potłucz zawiasyI mnie samę wrzuć w ogień; bo prze te niewczasyDob… -
Pieśń Świętojańska o Sobótce
Gdy słońce Raka zagrzewa,A słowik więcej nie spiewa,Sobótkę, jako czas niesie,Zapalono w C…
Więcej w Poezja piękna
Subscribe
Login
0 komentarzy
