Z gęstwy białych akacji,
jakby z dusznej stacji,
wagony otumanień
w różne jadą strony.
W górze szarzeje księżyc –
wisi, zasuszony,
jak mucha, rozhuśtana
w sieciach grawitacji.
_____
Autor: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
Akacje
poprzedni wpis
Zwiędłe kwiaty w salonie
Subscribe
0 komentarzy