W mojej ojczyźnie była wiosna
i maki kwitły w krople krwi;
w mojej ojczyźnie była wiosna,
słoneczna wiosna krwawych dni;
warkotem werble w mózg nas biły,
w ulicach kroki w twarz kopały;
nahają kłamstwa serca pękły.
W stosach w nienawiść rozgorzałych
płonęły wieki serc i ducha.
„Die Strasse frei…”
kamieniem słów;
upadło kłamstwo błotem w twarz,
szeregi głów,
szeregi rąk,
kompanii śpiew:
„Die Strasse frei…”
a werbel tłukł,
po sercu tłukł,
po mózgu tłukł,
po ustach tłukł,
„Die Strasse frei…”
i werbli huk…
W ulicach krew…
……………………………………………………..
po ustach, po sercach, po mózgach,
po głowach…
butami, butami kompania szturmowa.
……………………………………………………..
pamiętasz?
z posiniałych warg
upadło tylko jedno słowo
(pamiętasz, Hans?) i tłum jak noc
nad twoją się wypiętrzył głową,
a potem w oczach słony piasek,
a potem w ustach
zapach krwi;
pamiętasz, towarzyszu Hansie,
słoneczną wiosnę czarnych dni?…
179
